Wat schonken we?
Een camerasysteem.
Waar?
Bij de bijenhoudersvereniging Sint Ambrosius in Reusel, tegen de Belgische grens.
Wat kostte dat?
€0,-
In het Noord-Brabantse Reusel is een prachtige imkervereniging actief die op steenworpafstand van de Belgische grens bijenhoudt. Ze hebben daar een ongelooflijk mooie bijenvriendelijke tuin vol met zogeheten drachtplanten.
Al enkele malen zijn daar helaas vandalen langsgekomen die planten vernielden, de vijver leegvisten en zelfs nieuwe gepotte planten meenamen naar huis. Telkens weer geld moeten uitgeven omdat onverlaten je tuin leegstelen… dat klinkt alsof ze wel wat aan camera’s zouden kunnen hebben.
Dankzij een gulle donatie van de FOK!forum-gebruiker Goldfinger1963 beschikten wij over een werkend camerasysteem inclusief monitor, bekabeling enzovoorts. Dit systeem kwamen we in juni 2014 bij hen langsbrengen. Onze hele reportage daarover vind je hier, maar een paar hoogtepuntjes hebben we hieronder ook neergezet.
(Linkerzijde – koffie-en-koek-bankje) (de foto’s zijn aanklikbaar)
Het is een mooi gebied, er is ook een soort bosrestaurant nabij, klimbanen voor kids en avonturiers en wat niet al. Een echte fleurige oase midden in bos/landelijk gebied. Een prachtige stal hebben ze, inclusief ontvangstruimtes, wc, en ga zo maar door. Er zijn brede paden aangelegd kort geleden, zodat door de hele tuin met een rolstoel gereden kan worden.
(Bijenhotel – leeggestolen bloempot – bijgevulde bloempot) (de foto’s zijn aanklikbaar)
Al met al echt tóp – de locatie, de bijtjes, de bloempjes, het bijenhotel (zie hierboven) voor wilde bijen, de mensen aldaar. We werden hartelijk ontvangen, waarna we direct de dozen met camera’s en monitor overdroegen. Vervolgens werden we uitvoerig rondgeleid en op ontbijtkoek en koffie getrakteerd.
(Rechterzijde – bijenbloementuin – informatiebordje) (de foto’s zijn aanklikbaar)
Toen ik een foto maakte van het bankje waar we koffie dronken, stond er een man van zeker 80+ in een blauwe overall breed te grijnzen. Hij wees op de naam op het linkerbankje. “Da’s mijn naam”, zei hij. “U bent de oprichter?” “Ja, samen met hem”, waarna hij op het rechterbankje wees. Wat minder opgewekt: “Maar die is dood. Al een paar jaar.” Op de foto hierboven rechts zie je deze uiterst toffe Peer noest aan de slag.